ما حاصل از جهان غم دلبر گرفته ایم

وز جان به جان دوست که دل برگرفته ایم

زین در گرفته ایم بپروانه سوز عشق

چون شمع آتش دل ازین در گرفته ایم

با طلعتت ز چشمهٔ خور دست شسته ایم

با پیکر تو ترک دو پیکر گرفته ایم

بر ما مگیر اگر ز پراکندگی شبی

آن زلف مشکبار معنبر گرفته ایم

تا همچو شمع از سر سر در گذشته ایم

هر لحظه سوز عشق تو از سر گرفته ایم

بی روی و قامت و لب جان بخش دلکشت

ترک بهشت و طوبی و کوثر گرفته ایم

چون دل اگر چه پیش تو قلب و شکسته ایم

از رخ درست گوی تو در زر گرفته ایم

هشیار کی شویم که از ساقی الست

بر یاد چشم مست تو ساغر گرفته ایم

از خود گذشته ایم و چو خواجو ز کاینات

دل برگرفته و پی دلبر گرفته ایم